ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

 

Μετά την πρώτη ανεπαρκή ανασκαφή του 1901 και την σύντομη κλασσική επαναπροσέγγιση το 1937 από την Αμερικανική σχολή Αρχαιολογίας, κανένας Έλληνας ή αλλοδαπός αρχαιολόγος δεν επισκέφθηκε ερευνητικά τα μνημεία αυτά, αφού η επιστημονική κοινότητα δεχόταν την ηλικία που προσέφεραν οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι το 1938, δηλαδή το τέλος της κλασσικής με αρχές της Ελληνιστικής εποχής. 

Η κατάσταση αυτή άλλαξε μετά από τις νεότερες έρευνες (ανασκαφές κλπ) και μετρήσεις με νεότερες και ακριβέστερες μεθόδους (π.χ. η ανάπτυξη νέας πυρηνικής μεθόδου χρονολόγησης του πετρώματος της κατασκευής). Η κατάσταση των μνημείων το 1991 πριν ξεκινήσει η μελέτη τους φαίνεται στο απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Ι. Λυριτζή "Το μυστήριο των Ελληνικών Πυραμοειδών"«...το 1991 με την επίσκεψή μας στις δύο πυραμίδες διαπιστώσαμε την εγκατάλειψή τους στην δίνη των παραγόντων καταστροφής: βάτα, αιγοπρόβατα, θάμνοι, χρησιμοποίηση μεγαλίθων σε κτίρια και εκκλησίες της περιοχής, πεσμένοι μεγάλιθοι. Παλαιότερα, οι δομικοί ογκόλιθοι των πυραμίδων χρησιμοποιούνταν σε ασβεστοκάμινα! Έτσι θα πρέπει να εξαφανήσθησαν δύο άλλες πυραμίδες στη περιοχή του Άστρους Κυνουρίας και στη Σικυώνα Κορινθίας, που αναφέρονται από ξένους περιηγητές στις αρχές του περασμένου αιώνα και μία τρίτη στα Βιγλάφια της Νότιας Λακωνίας...». Η σημερινή κατάσταση της πυραμίδος του Ελληνικού είναι πολύ καλύτερη αφού μετά τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα των μετρήσεων και ερευνών του Δρ Ι Λυριτζή, την φροντίδα του προέδρου της κοινότητος Ελληνικού και την μετέπειτα παρέμβαση της Νομάρχου Αργολίδος έγινε καθαρισμός του κτιρίου (εσωτερικά και εξωτερικά),περίφραξη και φωταγώγηση του.

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΛΙΓΟΥΡΙΟΥ

Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από 'Αργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 μέτρα περίπου. Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ. Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την "Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στον Μοριά". Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 - 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 - 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού.

Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία πάνω, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα. Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής (ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Μαρίνας..

Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο Λ. Λορντ (L. Lord - διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4ο π.Χ. αιώνα, άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο (βλ. Πυραμίδα Ελληνικού).

Ο Ρ. Σκράντον (R. Scranton - διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς "απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο".

Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς "κάπου μακριά" για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως "κάτι αξιοπερίεργο" τον 4ο π.Χ. αιώνα στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί...

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

Στις 9-2-1995 η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των μετρήσεων που αφορούσαν την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού, βασισμένη στην μέθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος".Η χρονολόγηση κατασκευής της πυραμίδας του Ελληνικού εντοπίσθηκε στο 2720 π.χ.. Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν, ότι η πυραμίδα του Ελληνικού προηγείται κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον) έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.). 

Ιστορικές Αναφορές: 

Μολονότι τα πυραμοειδή οικοδομήματα της Αργολίδας παρουσιάζουν από την φύση τους μεγάλο ενδιαφέρον, οι βιβλιογραφικές αναφορές σε αυτά είναι πολύ περιορισμένες ... Ο Παυσανίας (2ος μ.Χ. αιώνας) στην Περιήγησή του θεωρεί την Πυραμίδα του Ελληνικού ως πολυάνδριο δηλαδή ως ομαδικό τάφο κατοίκων του Άργους. Συγκεκριμένα για την πυραμίδα του Ελληνικού αναφέρει : "ΕΡΧΟΜΕΝΟΙΣ ΔΕ ΕΞ ΑΡΓΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑΝ ΕΣΤΙΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΕΝ ΔΕΞΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΚΑΣΜΕΝΟΝ, ΕΧΕΙ ΔΕ ΑΣΠΙΔΑΣ ΣΧΗΜΑ ΑΡΓΟΛΙΚΑΣ ΕΠΕΙΡΓΑΣΜΕΝΑΣ..." και συνεχίζει: "ΕΝΤΑΥΘΑ ΠΡΟΙΤΩ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΑΚΡΙΣΙΟΝ ΜΑΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΜΕΝ ΙΣΩ ΤΩ ΑΓΩΝΙ ΣΥΜΒΗΝΑΙ ΚΑΙ ΦΑΣΙ ΚΑΙ ΑΠΑΥΤΟΥ ΔΙΑΛΛΑΓΑΣ ΥΣΤΕΡΟΝ, ΩΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΡΑΤΕΙΝ ΕΔΥΝΑΝΤΟ ΣΥΜΒΑΛΕΙΝ ΔΕ ΣΦΑΣ ΛΕΓΟΥΣΙΝ ΑΣΠΙΣΙ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΩΠΛΙΣΜΕΝΟΥΣ .ΤΟΙΣ ΔΕ ΠΕΣΟΥΣΙΝ ΑΦΕΚΑΤΕΡΩΝ (ΠΟΛΙΤΑΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΗΣΑΝ) ΕΠΟΙΗΘΗ ΜΝΗΜΑ ΕΝ ΚΟΙΝΩ... 

Νεοελληνική Απόδοσις: 

"Δεξιά καθώς κανείς πηγαίνει από το Αργος προς την Επιδαυρία υπάρχει οικοδόμημα που μοιάζει πολύ με πυραμίδα και έχει απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των αργολικών ασπίδων. Αυτού είχε πολεμήσει ο Προίτος εναντίον του Ακρισίου για την βασιλεία, και λένε πως ο αγώνας έληξε ισόπαλος και γι' αυτό αργότερα συμφιλιώθηκαν, αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπόρεσε να πετύχει αποφασιστική νίκη. Λένε πως τότε πρώτη φορά συγκρούστηκαν οπλισμένοι με ασπίδες και οι ίδιοι και το στράτευμά τους. Για όσους εκατέρωθεν έπεσαν, επειδή ήταν συμπολίτες και συγγενείς, έγινε σ' αυτό το μέρος κοινός τάφος." Αξίζει να σημειωθεί η αναφορά του Παυσανία ότι η συγκεκριμένη μάχη ήταν η πρώτη που χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες, αναφορά που δείχνει την παλαιότητα του συγκεκριμένου οικοδομήματος...

ΚΛΙΜΑΚΩΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΘΗΒΑΣ-ΑΜΦΕΙΟΝ- (3η χιλιετία π.Χ.)

Από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα πυραμίδων στην Ελλάδα αποτελεί η κλιμακωτή (τύπου μασταμπά) πυραμίδα του Αμφείου των Θηβών, την οποία ανακάλυψε και ερεύνησε ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, τότε επιμελητής αρχαιοτήτων. Η ανασκαφή του μνημείου πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια των ετών 1971-73, ενώ η έκδοση των πορισμάτων της ανασκαφής και της ανάλυσης των στοιχείων που προέκυψαν ολοκληρώθηκε το 1981, όταν κυκλοφόρησε ο τόμος ΑΜΦΕΙΟΝ: έρευνα και μελέτη του Μνημείου του Αμφείου Θηβών γραμμένο από τον Θ.Γ. Σπυρόπουλο. Δυστυχώς, σύγχρονες επεμβάσεις (διάνοιξη παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας, ανέγερση σταθμού της ΔΕΗ και δημιουργία παιδικού σταθμού) έχουν αλλοιώσει τον λόφο, ο οποίος μόνο από κάποιο συγκεκριμένο σημείο αποκαλύπτει την βαθμιδωτή διάταξη της πυραμοειδούς κατασκευής του. Επί της κορυφής της βαθμιδωτής πυραμίδος βρέθηκε πλιθόκτιστος Τύμβος με τον τάφο, που αποδίδεται στους αδελφούς Αμφείωνα και Ζήθωνα, συνιδρυτές με τον Κάδμο της Θήβας, καθώς και αρκετά μικρά μεταλικά ευρήματα «αιγυπτιακής τεχνοτροπίας» κατά τον Θ. Σπυρόπουλο. Ο κιβωτιόσχημος (2.20 x 1.15 μέτρα) τάφος απότελείτο από μεγάλες λαξευμένες ασβεστολιθικές πλάκες. Επικυρώνεται έτσι η παράδοση από τον Παυσανία για το ΕΝ ΚΟΙΝΩ ΜΝΗΜΑ των αδελφών. Οι ανασκαφές εκτός από τον τάφο των Ζήθου και Αμφείωνος, έφεραν στο φως και άλλα σημαντικά στοιχεία: λείψανα οστών, χρυσά κοσμήματα και κάτω από τον τάφο σύστημα στοών και συράγγων. Η χρονολογία του τύμβου και της επ' αυτού επίχωσις δίνεται από κεραμεικά ευρήματα που περιλαμβάνουν πλήθος κεραμεικών οστράκων και σκεύη των πρωτοελαδικών ΙΙ χρόνων. Ο ίδιος ανασκαφέας αποδίδει στην ίδια εποχή και την κατασκευή των υδραυλικών έργων αποξήρανσης της λίμνης της Κωπαϊδος. Έργα και τα δύο των Μινύων με κέντρο τους τον Βοιωτικό Ορχομενό κατά την περίοδο 2.800 π.Χ. με 2.500 π.Χ.

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ

Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής - ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην αρχαιότητα ή την ηλικία του. Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Νότια του νομού Χανίων. Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20μ. x 2,10μ. και ύψος 1,40μ περίπου, στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δυτικά (στις 253° περίπου) διαστάσεων 1,2μ x 0,7μ. Η περιφέρεια του κώνου είναι περίπου 16 μέτρα και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 μέτρα. Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 μέτρα. Η "πυραμίδα" των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα.

Η ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΕΤΟΥ

Οι Βραχοπυραμίδες γενικά έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο θέμα συζητήσεων για το αν είναι τεχνητά ή φυσικά κατασκευάσματα. 'Έτσι και με αυτήν του Ταϋγέτου. Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η κορυφή προφήτης Ηλίας του Ταϋγέτου λαξεύτηκε, προκειμένου να αποκτήσει πυραμιδοειδή σχήμα, ενώ υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα είναι φυσική και δεν κατασκευάστηκε από ανθρώπινο χέρι. 

Όμως γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου στο σημείο που είναι η βάση της (στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό ενώ πιο πριν δεν είναι, την διαφοροποίηση του τοπίου στο σημείο που ξεχωρίζει η "πυραμίδα" από την "βάση" της), καθώς και την περίεργη σκιά της στην ανατολή και δύση του ήλιου (βλέπε πρώτη φωτο...). H ετυμολογική ανάλυση τής λέξεως Λακωνία υποδεικνύει τήν επισήμανση τουλάχιστον τής πυραμίδας από τούς αρχαίους.... λάς (λίθος)+κώνος... Πηγή: α) "ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" του Χρήστου Λάζου. β) "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΩΝ" του Δρ. Ιωάννη Λυριτζή.

ΠΗΓΗ